جنوب ایتالیا
غذاهایی از سیسیل، آبروزی، مولیس، کامپینیا، بازیلیکاتا و کالیبریا در این سبک دیده می شوند. جنوب ایتالیا سبک مخصوص به خود را دارد و برخلاف باور رایج، غذاهایی که از سیسیل، کالیبریا و بازیلیکاتا می آیند از رب گوجه، سیر و اورگانو تا سر حد مرگ (!) استفاده نمی کنند. واقعیت این است که آنها از ترکیب دقیقی از طعم ها و ادویه جات استفاده می کنند که غذاهایی سصبحانه ایتالیایی سبک است و اغلب شامل یک فنجان قهوه (شیر گرم برای بچه ها)، کلوچه یا نان است. البته شیرینی هایی که داخل آن با خامه یا مواد گوناگون دیگر پر شده است نیز بسیار رایج است.

پاستا (Pasta  ) پای ثابت تمام غذاهای ایتالیایی است. پاستا نامی کلی است و به غذاهایی که از آرد گندم درست میشوند اطلاق میشود که در اشکال و رنگهای بسیار متنوعی پخته میشوند و گاهی اوقات داخل آن با گوشت، پنیر یا سبزی نیز پر میشود. ماکارونی و اسپاگتی به عنوان مثال از این گروه هستند. برای بدست آوردن رنگ زرد یا طلایی از زرده تخم مرغ، رنگ سبز از اسفناج، رنگ قرمز از گوجه فرنگی و رنگ سیاه از جوهر هشت پاها استفاده میشود.

پاستا با سس های مختلفی سرو می شود از سسهای مخلوط گوجه فرنگی با تکه های کوچک گوشت گوساله، خوک یا جگر پرندگان گرفته تا سسهای شامل ماهی و قارچ.

پیتزا غذای معروف دیگر ایتالیا است که در نواحی مختلف به اشکال بسیار متنوعی پخته میشود. غذای روزانه به طور معمول سه نوبت است. غذا خوردن در رستوران به طور معمول با پیش غذا به دنبال کمی پاستا شروع میشود. سپس غذای اصلی شامل ماهی یا گوشت، بعد هم دسر یا پنیر. سالاد هم اغلب پس از غذای اصلی سرو میشود. نوشیدنی ها نیز اغلب با غذا صرف میشود.

ایتالیایی ها برای صرف غذا اهمیت زیادی قائلند و برای وعده های غذایی، بویژه آنکه مهمانی هم داشته باشند، وقت زیادی اختصاص میدهند. در تعطیلات آخر هفته خانواده ها ساعتها صرف ناهار خوردن میکنند، ناهار وعده اصلی محسوب شده و اغلب کنار هم صرف میشود، گرچه در شهرهای بزرگ با غرق شدن مردم در مسائل و مشکلات شهری این رسم درحال از بین رفتن است.

در یک کافه تریای معمولی حداقل 20 کارگر مشغولند. ایتالیایی ها از نشستن در کافه های کنار پیاده رو لذت میبرند. در این کافه ها آنها وقت خود را اغلب برای صحبت کردن، نوشیدن قهوه یا تنها نشستن زیر آفتاب صرف می کنند.

ناهار معمولا ساعت 1:30تا 2 بعد از ظهر خورده میشود. شام در شهرهای شمالی از حدود 7:30 شروع شده و در شهرهای جنوبی مانند سیسیل حتی دیرتر از 10:30 شب.

پیتزا (Pizza  ): یک قرص نان (focaccia  ) که قبلا به آن پیچا (picea  ) میگفتند و تاریخ آن به زمان امپراطوری رم می رسد. یک قرص نرم خمیر (sottile focaccia   di pasta  )، همراه با روغن، موتزارلا (mozzarella  ) یا همان پنیر ایتالیایی به علاوه چاشنی ها و ادویجات مختلف که در فر طبخ می شد.

پیتزاهای ناپلی از معروفترین پیتزاهای ایتالیا هستند. گفته می شود در قرن 19، بوربن (Bourbon  ) پادشاه ناپل، ان قدر از دستپخت دن دومنیکو تستا (Don Domenico Testa  )، سرآشپز پیتزا (pizzaiolo)، لذت می برده که به او لقب مسیو (Monsieur) میدهد که فقط به آشپزهای سلطنتی داده می شده است . امروزه این لقب برای پیتزا پزهای ناپل باقی مانده البته با لهجه ناپلی.

کاپوچینو (cappuccino): مخلوط قهوه اسپرسو (espresso) با کف شیر. ازآنجائیکه رنگ فندقی آن شبیه لباس راهبان کاپوچینی (cappuccini) بوده، این اسم برایش انتخاب شده. ایتالیایها آن را فقط موقع صبحانه همراه با کورنتو (cornetto) یا شیرنیهای دیگر صرف می کنند.

اسپاگتی (spaghetti): ماکارونی نازک. اسم آن از اسپاگو (spago) به معنی نخ، گرفته شده است. قدیمیترین مدرک مربوط به سال 1154 است که طرز ساخت و خشک کردن رشته ها را در یک روستای سیسیلی شرح می دهد و احتمالا بعدها این غذای قابل نگهداری توسط ملوانان به جنوا و پیزا رفت و به اسپاگتی و ورمیشلی تغییر نام داد.

اسپرسو (espresso): قهوه غلیظ که توسط عبور آب جوش با فشار از میان دانه های قهوه ساخته می شود.

موتزارلا (mozzarella): پنیر نرم که اسم آن از mozzare گرفته شده، است به معنی با دست چنگ زدن که یکی از مراحل سخت ساخت پنیر است.

تیرا میزو (tiramisu): یک شیرینی رایج ایتالیایی که معنی اسم آن ” منو بردار” می شود.

لازانیه (lasagne): خمیر پهن ماکارونی، که تاریخ آن به زمان روم باستان برمی گردد که به آن langanum یا lagane می گفتند. این کلمه هم مانند اسپاگتی به صورت جمع استفاده می شود.

ریزوتو (risotto): برنج آب پز، همراه با افزودنی های مختلفی مثل قارچ، زعفران و غذاهای دریایی و غیره.

اکثر ایتالیایی‌ها معتقدند غذا چیزی است که آنها را از سایر گروه‌های قومی در آمریکا متفاوت می‌سازد. پاستا، یکی از غذاهایی است که همیشه و در هر وعده غذایی سرو می‌شود. غذاهایی مانند:

راویولی، کالاماری، تورتلینی، لازانیا، کربونارا، مین استرون و تریپ (روده گاو) تماما غذاهای ایتالیایی هستند.
ایتالیایی‌ها عاشق غذاهای تند و تیز هستند. آنها از سس گوجه غلیظ در اسپاگتی‌هایشان استفاده می‌کنند البته همراه با انواع قارچ‌ها، روغن زیتون، ادویه‌جات، سیر و انواع مغزها. آنها بر روی هر غذایی سس می‌ریزند. خوردن سبزیجات تازه (سالاد) را بسیار دوست دارند. آنها به غذاهای مخصوص خود افتخار می‌کنند. در آمریکا، وقتی مردم به ایتالیایی‌ها فکر می‌کنند در حقیقت به غذاهای آنها که شامل پیتزا، پاستا، موزارلا، پنیر و بسیاری از غذاهای معروف در دنیا که ایتالیایی هستند، فکر می‌کنند.
از نظر ایتالیایی‌ها، آمریکایی‌ها مردمی ریزه‌خوار هستند که در سر تا سر روز، در حال خوردن اسنک (هله هوله) می‌باشند و بندرت برای خوردن یک وعده غذایی کامل، وقت صرف می‌کنند در حالی‌که 75 درصد ایتالیایی‌ها حداقل یک‌بار در روز برای خوردن یک وعده غذایی کامل وقت می‌گذارند.